

Musea zijn van publiek belang en spelen een rol in maatschappelijke vraagstukken. Een daarvan is verduurzaming. Hoe verhouden musea zich hiertoe en wat is hun rolopvatting?
Verduurzamen kost geld. Is dat er wel nu publiekinkomsten onder druk blijven staan? Is het positief of negatief dat internationaal toerisme is afgenomen? Kortom, hoe verhouden (publieks)groei en verduurzaming zich tot elkaar?
De balans tussen werk en leven wordt opnieuw onder de loep genomen. De arbeidsmarkt is krap en werkenden worden kritischer. Jongere generaties willen meer flexibiliteit en vrijheid. Voor inmiddels velen is hybride of remote werken de norm geworden. Hoe kunnen werkgevers inspelen op veranderende behoeften en wat hebben werknemers van hen nodig? Hoe ziet de toekomst van werk in de museumsector eruit?
Zijn er grenzen aan inclusie? De lijn tussen cancelcultuur en inclusiviteit is dun. In pogingen inclusief te zijn, worden sommige groepen of personen juist buitengesloten. Welke rol spelen musea in het maatschappelijke debat? (Hoe) kunnen ze kleur bekennen zonder te cancellen? En hoe zorg je voor een inclusieve sector als geheel, waarin ruimte blijft bestaan voor exclusiviteit en eigenheid?
Digitalisering van zowel collecties als het publieksaanbod is in een stroomversnelling gekomen door de pandemie. Het was voor musea dé manier om in contact te blijven met hun publiek en maakt publieksbereik potentieel oneindig. Digitalisering is daarnaast een manier om collecties te beheren en beschermen, het kan de organisatiekosten verlagen en toegankelijkheid vergroten. Vele mogelijkheden dus, maar ook nieuwe uitdagingen en vraagstukken; welke rol spelen fysieke ervaring, een locatie en menselijk contact nog? Komt de bezoeker weer terug? Waar staan musea wat betreft digitale innovatie?